... فرد غالبا فقط تظاهر می کند که می خواهد تغییر کند.... چه کسی نمی خواهد؟ ولی فرق او با دیگران این است که نمی خواهد دچار رنج و اندوهی بشود که ملازمه طی کردن روند رشد و مستقل شدن است. چنین فردی چگونه این مشگل را حل می کند؟ او توقع دارد که فقط قانون اصلی را پیگیری کند و مثلا هر چه را که به ذهنش می رسد، بدون سانسور بر زبان بیاورد و بدون هیچ رنجی و یا حتی تلاشی ، معالجه شود. به عبارت ساده تر، او به رستگاری از طریق حرف زدن اعتقاد دارد، غافل از اینکه چنین چیزی ممکن نیست. بدون تلاش و اشتیاق برای تجربه کردن رنج و نگرانی، هیچ کس رشد نمی کند. در واقع هیچ کس نمی تواند بدون رنج و نگرانی به چیزی که ارزشمند است ، دست پیدا کند.

(هنر ِ بودن - اریک فروم)